ZOMERZOEKTOCHTEN CHIPKA AALST 2021
Jef Wuyts
Het was weeral een tijdje geleden, een zoektocht met een zware link naar ons geliefde gezelschapsspel.
Jos Leyssens broedde al een heel tijdje op het plan om de stad Aalst en/of de scrabbleclub Chipka in de spotlights te zetten. Meer zelfs, begin 2020 was de zoektocht al panklaar. Maar…. een oosters virusje kneep de toegang naar alles wat kon georganiseerd worden met een langzame maar zekere doeltreffendheid dicht.
Wachten naar een nieuwe opening in het corona-cordon was de boodschap. En ondertussen zat Jos met de handen in het haar. Er zouden zeker en vast herkenningspunten en oplossingen verdwijnen. Stelselmatig ging hij weer op pad en scharrelde nieuwe vragen bijeen. Gaandeweg kwam er extra inspiratie om nieuwe wendingen te geven aan zijn plot. Het gaf hem de gelegenheid om er een meesterwerk van te maken.
Begin juni was het voor ons zover. We hadden ondertussen al wat fotozoektochten onder de kiezen, kwestie van in the mood te komen, en dat we het gewoon werden onze nek eens 180° te draaien voor een achterwaartse foto. Aalst was mij enkel bekend van de wedstrijden in de Werf. Er moest dus geïnformeerd worden achter de ideale parkeerplaats. We kregen de hulp van locals die mee op pad gingen voor het zoeken naar de foto’s. Die foto’s stonden verzameld in 3 reeksen van 13, of wat had je gedacht, de dertien die zo gekoesterd wordt. Hun lucky number.
Reeks 1 eindigde met de opdracht “Einde weg R, Hopmarkt”. We hebben ons daar een beetje op miskeken want we rekenden de Hopmarkt tot deel 1. De 2 foto’s die we in de 2e reeks NIET vonden, waren uitgerekend te vinden in de Hopmarkt. Maar niet alleen voor niet gevonden foto’s hadden we een herkansing nodig. We deden ook mee aan de andere, de “iets” (sic) moeilijkere zoektocht. Buiten het blauwe boekje (de foto’s) was er ook nog een rood boekje. Ik vermoed dat de toerismedienst van Aalst nu zonder werk zit, want zowat alles wat we nog niet wisten over deze bijzondere stad, zijn we nu te weten gekomen. 28 bladzijden info inclusief de vragen. Ongezien in de zoektochtwereld en wie weet binnen x aantal jaren een collector’s item.
We hadden nu ook hulp ingeschakeld uit het rallyclubmilieu. En dat was nodig, anders hadden we met onze oplossingen op het rode boekje het diepe schaamrood op de wangen gehad. En wat baten kaars en bril als de uil niet zien wil. Zo hadden we niet door dat een eland eigenlijk geen rendier is, vonden we het woordje RAF niet tussen de planten, konden we een O niet onderscheiden van een 0 en zagen we ook de verdoken vragen in het boekje niet. En toch waren we blij als een kermisvogel dat we bepaalde vallen toch doorzien hadden. Dat er geen vraagteken stond achter wie is hier de baas, en dat hier en daar de logische alfanumerieke volgorde op het antwoordenblad veranderd was. En dan was er nog het schilderij op een muur waar we geen Spaans meesterwerk in zagen. Heel Wikipedia afgezocht, niets hielp. Er bleek ergens op een andere muur nog een schilderijtje te zijn. Omdat de kennis van Spaanse schilders niet bijster groot is, hadden we op die vraag op beter weten GUERNICA ingevuld. Het bleek toevallig juist te zijn.
Zaten de scrabbelaars dan op hun honger? Neen, absoluut niet. Aan het station moest je woorden verzamelen. Er stonden talloze woorden die begonnen met VER zoals verwachten, vergeten…. Met minstens zeven opeenvolgende letters van zulk woord moest je woorden scrabbelen die aan een bepaalde omschrijving voldeden om nadien jawel een 13-letterwoord te vormen.
Met een anagram van ARBEIDER mocht je zoeken naar een feestelijk gegeven, met KREAMAT zocht je een woekerplant, welk achtletterwoord kan je vormen door aan CIMORNE een letter toe te voegen.
De leukste vond ik deze vraag. “Met de autokenletters van welk Europees land kan men samen met de letters van de familienaam (KINOO) een woord scrabbelen dat als lemma vermeld wordt in Prisma? (het zijn er vier).
De langste scrabblevraag was het zoeken naar het langst mogelijk woord dat je kon vormen met de letters NCARNAVALPYAALST. Haha, iets waar carnavalvierders al eens mee geconfronteerd worden.
We hebben desondanks onze foutenlast toch mooie hoekjes leren kennen van de Ajuinenstad. We zagen ook dingen die Jos niet heeft gezien zoals het INTERIEUR van een kerk en de publieke toiletten die je ACHTERTAAN kan vinden, het weer was tijdens onze passages niet altijd even DENDERend en af en toe was het laveren tussen de marktkraampjes, we hadden zeker geen spijt van onze missie.
’T PEIPER EN ZAAT van de zoektocht kwam achteraf: de prijsuitreiking.
Het team van Chipka had een mooie locatie gevonden buiten het centrum om ons te vergasten op een regelmatig terugkerend rolmenu van elke te vinden oplossing. Iedereen kon ondertussen zijn eigen antwoordenblad bestuderen, de fouten werden netjes in rood aangeduid, het leek wel of ik had terug een rood boekje ontvangen. Niet gezeurd, er was geen speld tussen te krijgen. De Jos en we geven ook credits aan controleur Rudi Franckaert hadden ons meermaals in de valstrikken doen lopen.
De prijzentafel was rijkelijk voorzien, en je kon nog extra geluk hebben door op een plaats te eindigen deelbaar door …. 13. De weinige scrabbelaars die meededen, hinkten een beetje achterop in de uitslag van een zoektocht horse categorie, tegen al die professionele rallyrijders. Dat Jos zelf een specialist is die niet gauw te vangen is bewees zijn uitslag in de Antwerpse Koning Zoekt die hij won.
In de gemakkelijke zoektocht deden de scrabbelaars wel mee in de voorste gelederen.
Na de zoektocht viel er een juk van Jos zijn schouders. Hij mag gerust zijn, het was een meesterwerk.
Bedankt Jos, Rudi en heel het Chipka team, jullie hebben ons het nodige vertier bezorgd in dit moeilijke tijdperk.